Uroczystości Świąteczne.

[Enrique Sánchez Oviedo]

Celebracja w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa


W czwartek 3 czerwca, w IX Tydzień zwykły, Prałat Enrique, celebrował Najświętszą Ofiarę z okazji Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. W konkatedrze Św. Aleksego i Bł. Urbana V w Leonie zaczęli zbierać się mieszkańcy Skarlandu. W procesji do głównego ołtarza podążał Prezbiter Enrique Sánchez Oviedo, ubrany w piękny biały ornat. Organy zaczęły grać. Duchowny rozpoczął sprawowanie liturgii, a chór śpiewał pieśń na wejście; kiedy skończył zaczęła się celebra.

Co to znaczy, że "spożywamy Ciało Chrystusa"?
W dzisiejszej ewangelii otrzymujemy odpowiedź na to pytanie.

Po takim krótkim wstępie zaczęła się właściwa celebra. Modlitwa, akt pokuty, pierwsze czytanie, psalm responsoryjny i drugie czytanie, po których nastąpiła organista zagrał aklamację a po niej kapłan odczytał ewangelię:

"Ewangelia (Mk 14, 12-16. 22-26)
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: „Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?”

I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: „Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: «Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?» On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujcie dla nas”. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im mówiąc: „Bierzcie, to jest Ciało moje”. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: „To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym”.

Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej."

Wszyscy wysłuchali słów zapisanych na dzisiejszy dzień. Po wysłuchaniu Ewangelii według św. Marka, kapłan kontynuował sprawowanie liturgii. Wygłosił także krótkie kazanie:

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
Dziękuję Wam za przybycie dzisiaj do naszej światyni.
Bóg daje nam SIEBIE w ... chlebie.
Jezus był wychowany w kulturze, w której chleb uważany był za świętość nawet do tego stopnia, że kiedy przychodził gość w odwiedziny nie witano go dopóty, dopóki nie podzielono chleba. Nigdy nie był on łamany dlatego, że otaczano go wielkim szacunkiem (krojenie nożem chleba uważano za wielką niegodziwość, traktowano niemalże jako "przecinanie życia"). Był symbolem pewnej niezbędności, o czym świadczy umieszczenie prośby o chleb powszedni w centralnym miejscu Modlitwy Pańskiej. Jezus uczynił to dlatego, że owo błaganie odnosi się do inwokacji "Ojcze nasz" - w Izraelu chleb do domu przynosił ojciec. Dzisiaj cieszymy się z codziennej obecności pośród nas CHLEBA / JEZUSA - świętego, obdarzanego niezwykłym szacunkiem, niezbędnego do życia, który dał nam OJCIEC...
Kiedy Jezus zapowiadał wydarzenie opisane w dzisiejszej Ewangelii, słuchający Go pytali ze zdziwieniem: „Jak On może nam dać swoje Ciało na pożywienie?”. Dziś mamy odpowiedź. Okazało się to takie proste! Spożywanie Ciała Chrystusa nie polega jednak tylko na przyjmowaniu Chleba Eucharystycznego. Eucharystia to Pascha, czyli Przejście.

Spożywać Ciało Chrystusa to przechodzić od śmierci do życia, to przekraczać „Morze Czerwone” ludzkiej ograniczoności, to zwyciężać grzech. W tym tkwi istota Eucharystii, nie w obrzędzie. Obrzęd jest tylko formą. Treścią jest owo Przejście. Amen.

Celebrans zakończył mówić. Trwała jeszcze przez chwile cisza, po której kontynuował sprawowanie celebracji.
Na zakończenie Mszy zabrzmiały akolitki i dzwonki. Ludzie powstali i ruszyli za krzyżem oraz ministrantami i Najświętszym Sakramentem.
Rozpoczęła sie procesja przez całe miasto. Po jej zakończeniu ludzie powrócili do kościoła na modlitwę i błogosławieństwo a potem zaczęli opuszczać kościół, niektórzy pozostali jeszcze na krótką modlitwę. Główne światła przygaszono lecz konkatedrę oświecały lampki oraz świeczki.

[Enrique Sánchez Oviedo]

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny XII Tydzień zwykły

26 czerwca Roku Pańskiego 2021 r. w konkatedrze Św. Aleksego i Bł. Urbana V w Leonie, odprawiona została południowa celebra dla mieszkańców Królestwa Skarlandu z okazji wspomnienia Najświętszej Maryi Panny. W ciepły i słoneczny dzień, w procesji do głównego ołtarza podążał Prałat Enrique Sánchez Oviedo, ubrany w zielony ornat wraz z wikarymi, którzy koncelebrowali tę mszę. Dzisiejszego dnia kapłani mogli ubrać różne ornaty, gdyż mieli do wyboru: zielony oraz biały w zależności od mszy albowiem dziś to jest Dzień Powszedni albo wspomnienie Najświętszej Maryi Panny lub wspomnienie św. Zygmunta Gorazdowskiego, prezbitera
Organy grę rozpoczęły i dźwięk z nich niebywale ładny się unosił. Duchowny zaczął sprawowanie liturgii, a chór śpiew na wejście intonował; kiedy skończył zaczęła się właściwa celebra.

Słowo nade wszystko
Setnik nie oczekiwał, że Jezus przyjdzie do jego domu. Oczekiwał tylko na słowo: „Powiedz tylko SŁOWO”. I rzeczywiście, Jezus uzdrowił sługę setnika słowem. Również słowem „wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił.

Po takim krótkim wstępie zaczęła się właściwa celebra. Modlitwa, akt pokuty, pierwsze czytanie, psalm responsoryjny i drugie czytanie, po których nastąpiła aklamacja i odczytanie ewangelii przez prałata:

"Ewangelia (Mt 8, 5-17)
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”.

Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: «Idź», a idzie; drugiemu: «Chodź tu», a przychodzi; a słudze: «Zrób to», a robi»”.

Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: „Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Do setnika zaś Jezus rzekł: „Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś”. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.

Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka opuściła ją. Wstała i usługiwała Mu.

Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: „On wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby”."

Wszyscy wysłuchali słów zapisanych na dzisiejszy dzień w słowie Bożym. Po wysłuchaniu Ewangelii, ksiądz Prałat kontynuował sprawowanie liturgii i wygłosił również krótką homilię:

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
Witam was serdecznie na tej celebrze w to wspomnienie.
Słowo nade wszystko; to jest temat tego kazania.
" Setnik nie oczekiwał, że Jezus przyjdzie do jego domu. Oczekiwał tylko na słowo: „Powiedz tylko SŁOWO”. I rzeczywiście, Jezus uzdrowił sługę setnika słowem. Również słowem „wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. My natomiast często oczekujemy od Jezusa więcej niż słowa. Oczekujemy by nas nawiedzał, dawał się odczuć, jakoś udowadniał swoją obecność. Tymczasem najmocniejszym przejawem obecności Jezusa wśród nas jest Jego słowo. Jeśli wsłuchamy się w nie i uwierzymy, wówczas wiele zmieni się w naszym życiu. Na lepsze.

Módlmy się często: „Panie, powiedz słowo, mów do mnie, chcę Cię słuchać; Twoje słowo jest tym, czego najbardziej potrzebuję!”. I słuchajmy, uważnie, gdy Jezus do nas mówi. Bo słowo Boga jest zupełnie inne niż ludzkie. " Amen.

Główny Celebrans zakończył mówić. Trwała jeszcze przez chwile cisza, po której kontynuował sprawowanie celebracji.
Na zakończenie celebry zabrzmiała pieśń na wyjście. Po jej odśpiewaniu ludzie zaczęli opuszczać kościół. Prałat po zakończeniu i odłożeniu szat, udał się na chwilkę do plebani aby sie napoić, ale zaraz wrócił gdyż czekała go kolejne celebracja.
[/quote]

[Enrique Sánchez Oviedo]

Święto Przemienienia Pańskiego
XVIII Tydzień zwykły 06 sierpnia Roku Pańskiego 2021 r. w konkatedrze Św. Aleksego i Bł. Urbana V w Leonie odprawiona została wieczorna celebra dla mieszkańców Skarlandu. W procesji do głównego ołtarza podążał Prałat kanonik Enrique Sánchez Oviedo, ubrany w biały ornat. Organy zaczęły grać. Duchowny rozpoczął sprawowanie liturgii, a chór śpiewał pieśń na wejście; kiedy skończył zaczęła się celebra.

Co to znaczy, że zmartchwychwstajemy?
Nasze obecne życie ma wielką wartość i jest piękne, ale jest niczym w porównaniu z tym, co przynosi Jezus.

Po takim małym wstępie zaczęła się właściwa celebra. Modlitwa, akt pokuty, pierwsze czytanie, psalm responsoryjny i drugie czytanie, po których nastąpiła aklamacja i odczytanie ewangelii przez prezbitera:

"Ewangelia (Mk 9, 2-10)
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden wytwórca sukna na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy powstać z martwych."

Wszyscy wysłuchali słów zapisanych na dzisiejszy dzień. Po wysłuchaniu Ewangelii według św. Jana, kapłan kontynuował sprawowanie liturgii. Wygłosił również krótkie kazanie:

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
"Co to znaczy, że zmartchwychwstajemy?
Nasze obecne życie ma wielką wartość i jest piękne, ale jest niczym w porównaniu z tym, co przynosi Jezus.
Piotr, Jakub i Jan nie mieli rozpowiadać o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych, ponieważ przemienienie Jezusa, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, jest zapowiedzią zmartwychwstania i przygotowaniem Apostołów do niego. Pełnym przemienieniem jest zmartwychwstanie, ale ono ma się zacząć już teraz.

Dzień po dniu, pokonując grzech i jakiekolwiek zniewolenie, zmartwychwstajemy – wchodzimy w nowe życie, które nie przemija. Przemiana, którą daje przyjaźń z Jezusem, prowadzi nas do takiego życia, wobec którego to obecne jest zupełną martwotą. Nasze obecne życie ma wielką wartość i jest piękne, ale jest niczym w porównaniu z tym, co przynosi Jezus. " Amen.

Celebrans zakończył mówić. Trwała jeszcze przez chwile cisza, po której kontynuował sprawowanie celebracji.
Na zakończenie Mszy zabrzmiała pieśń na wyjście. Po jej odśpiewaniu ludzie zaczęli opuszczać kościół. W budynku pozostało parę osób na modlitwę, przed tabernakulum.