Ogród Botaniczny

[Miguel de Catalan]

Cynamonowiec Cejloński
Gatunek drzewa należący do rodziny wawrzynowatych. Pochodzi z obszarów o tropikalnym klimacie w Indiach, Sri Lance i Birmie. Został introdukowany w Afryce, na wyspach Pacyfiku i Karaibach. Osiąga 10 metrów wysokości. Egzemplarze uprawne nie przekraczają trzech metrów ze względu na ciągłe przycinanie trzyletnich pędów, z których uzyskuje się przyprawę. Kora ma cienką, papierowatą, barwy jasnobrązowej. Liście ma duże, podłużne, za młodu jaskrawoczerwone, później ciemnozielone z białymi nerwami. Mają długość do 22 cm i szerokość 5 cm.

[Miguel de Catalan]

Chlebowiec Właściwy
Zwany też drzewem chlebowym to gatunek rośliny z rodziny morwowatych. Pochodzi prawdopodobnie z Moluków, Nowej Gwinei, Mikronezji, Wysp Salomona i Vanuatu. Jest szeroko rozprzestrzeniony w uprawie i dziczejący w strefie tropikalnej. Rośnie w niskich położeniach (do 600 m n.p.m.) na terenach zalewowych w dolinach rzek. Osiąga wysokość do 15 metrów, o koronie rozłożystej i masywnym pniu (do 1 metra średnicy). Liście tego drzewa osiągają do 30 cm długości, są skórzaste, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, od spodu szorstko owłosione. Blaszka liściowa w zarysie owalna, pierzasto wcinana, klapy szerokie i zaostrzone. Owoc chlebowca powstaje w wyniku mięśnienia całego kwiatostanu żeńskiego. Przybiera kształt kulisty lub owalny, z zewnątrz zielony, w środku białawy, soczysto-mączysty. Osiąga masę do 5 kg. Okrywa jest skórzasta i gęsto pokryta elastycznymi wyrostkami.

[Miguel de Catalan]

Kumkwat
Rodzaj wiecznie zielonego, małego drzewa należący do rodziny rutowatych. Wywodzi się z Chin. Do Europy zostały one sprowadzone przez szkockiego zbieracza roślin Roberta Fortune'a. Drzewo, a raczej drzewko to posiada kolce w miejscu wyrastania liścia z pędu. Kwiaty ma białe, pachnące, owoce małe, pomarańczowe o cienkiej skórce, zaliczane do cytrusów.

[Miguel de Catalan]

Figowiec Pospolity
Zwany też drzewem figowym to gatunek drzewa należący do rodziny morwowatych. Rodzimy obszar jego występowania obejmował tereny państw: Algieria, Maroko, Tunezja, Afganistan, Cypr, Egipt (Synaj), Iran, Irak, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja, Azerbejdżan, Tadżykistan, Turkmenistan, Pakistan, Grecja, Włochy, Francja i Hiszpania. Samorzutnie, jako gatunek introdukowany rozprzestrzenił się i obecnie rośnie dziko także w Australii, USA, Ekwadorze i niektórych krajach Europy. Osiąga do 10 metrów wysokości. Korowinę ma jasnoszarą, gładką. Pędy grube są zielone lub szare i pokryte gruzełkami. Wszystkie części rośliny zawierają sok mleczny, którego jednym z głównych składników jest kauczuk. Liście są padające, jednosezonowe. W zarysie okrągłe, dłoniasto-3-5-klapowe, o średnicy do 12 cm. Z wierzchu ciemnozielone, szorstkochropowate, od spodu gruczołkowato owłosione. Owoce to gruszkowatego kształtu owocostany orzeszkowe zawierające liczne orzeszki i nazywane są figami. To, co w języku potocznym nazywamy owocem figi, w rzeczywistości jest owocostanem rzekomym. Powstaje on w wyniku rozrośnięcia się osi kwiatostanu, która rozszerza się i wynicowuje, zawijając się do środka. Powstaje w ten sposób worek z wąskim ujściem na zewnątrz. Wewnątrz niego wyrastają kwiaty, z których później powstają owoce. Właściwe figi powstają tylko z kwiatostanów żeńskich, z kwiatostanów męskich powstają nieprzydatne do spożycia kapryfigi, w środku puste, wypełnione tylko zeschłymi resztkami pyłku.

[Miguel de Catalan]

Jabuticaba
Wolno rosnące wiecznozielone niskie i mocno rozgałęzione drzewo, osiągające do 15 metrów wysokości. To niezwykłe drzewo pochodzi z Minas Gerais w południowo-wschodniej Brazylii. Owoce wyrastają prosto z pnia i gałęzi. Wyglądają jak małe koraliki, dlatego potocznie drzewo to nazwano „koralikowcem”.

[Miguel de Catalan]

Czerpnia Gujańska
Gatunek drzewa z rodziny czaszniowatych. Pochodzi z północnej części Ameryki Południowej. Drzewo to osiąga do 35 metrów wysokości. Koronę ma kulistą. Liście są naprzemianległe, podłużnie eliptyczne lub odwrotnie jajowate, długości do 30 centymetrów, opadają wielokrotnie w ciągu roku. Kwiaty są zazwyczaj na bezlistnych gałęziach pod koroną 6 czerwonawych płatków korony, w środku biało-różowo-żólte pręciki zrośnięte razem. W nocy słodkawa woń kwiatów przyciąga zapylające je nietoperze. Owoce są brązowe, kuliste, o średnicy 15-24 cm, z grubą łupiną i widoczną "pokrywą", ale niepękające. Miąższ jadalny, ale o nieprzyjemnym zapachu, atrakcyjnym jednakże dla dzikich świń.

[Miguel de Catalan]

Pohutukawa
Gatunek rośliny z rodziny mirtowatych. Pochodzi z Nowej Zelandii, ale rozprzestrzenił się także w Australii i Afryce Południowej. Ze względu na bardzo twarde drewno jest nazywana drzewem żelaznym. Osiąga do 20 metrów wysokości, o szerokiej koronie i powyginanych gałęziach. W uprawie zazwyczaj prowadzone jako krzew. Liście ma naprzeciwległe, skórzaste, ciemnozielone, o długości do 10 cm. Od spodniej strony jasnoszare, owłosione. Kwiaty ma szczotkowate o barwie karminowej, bardzo liczne pręciki do 4 cm długości.

[Miguel de Catalan]

Magnolia Drzewiasta
Gatunek drzewa należący do rodziny magnoliowatych. Magnolia ta rośnie w Ameryce Północnej. Sprowadzona została do Europy na początku XVIII wieku. W Polsce jest czasami sadzona, jako roślina ozdobna. W swoim naturalnym środowisku osiąga wysokość do 30 metrów. Koronę ma o pokroju stożkowym. Liście bardzo duże (25–30 cm), o owalnym kształcie z zaostrzonym wierzchołkiem. Górna część blaszki ciemnozielona, spodem jaśniejsze i miękko owłosione. Jesienią przebarwiają się na żółto lub brązowo. Kwiaty z wyglądu przypominają kwiaty tulipanowca. Podobnie, jak u wszystkich magnolii brak zróżnicowania na kielich i koronę. Kwiaty o średnicy około 10 cm składają się przeważnie z 9 płatków i lekko pachną. Zewnętrzne płatki są zielone, wewnętrzne zielonożółte. W środku kwiatu liczne pręciki i słupki. Zakwita później niż inne magnolie, bo dopiero pod koniec maja lub z początkiem czerwca.

[Miguel de Catalan]

Magnolia Purpurowa
Gatunek drzewa należący do rodziny magnoliowatych. Magnolia ta rośnie na stanowiskach naturalnych na Dalekim Wschodzie. W Polsce jest sadzona jako roślina ozdobna i jest jednym z częściej hodowanych gatunków magnolii. Dorasta do 4 metrów wysokości. Koronę ma zwartą, szerokości ok. 4 metrów. Liście duże (10 – 15 cm długości), jasnozielone, o owalnym kształcie. Kwiaty tej magnolii przypominają kwiaty tulipana. Są to najintensywniej wybarwione kwiaty wśród wszystkich odmian magnolii. Składają się z 6-8 płatków i osiągają do 12cm średnicy. Wyrastają bezpośrednio na wierzchołkach pędów. Lekko pachną. Magnolia purpurowa zakwita bardzo obficie w maju, równocześnie z rozwojem liści. Czasami pojedyncze kwiaty zakwitają jeszcze przez całe lato, aż do zimy.

[Miguel de Catalan]

Dąb Czerwony
Gatunek drzew z rodziny bukowatych. Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej, w której jest najpospolitszym gatunkiem dębu. W Polsce jest gatunkiem introdukowanym, sprowadzony przez leśników jako gatunek pielęgnacyjny i ochronny. Osiąga wysokość do 25 metrów. Pień ma masywny i gruby, ale dość nisko nad ziemią rozgałęziający się na grube konary. Kora ciemnoszara, do 40 lat gładka, potem płytko spękana. Liście duże, u podstawy szerokoklinowate, z obu stron po 4 pary prawie równoległych do siebie klap bocznych, grubo ząbkowanych, ostro zakończonych; z wierzchu ciemnozielone, od spodu jasnozielone, jesienią jaskrawoczerwone. Mają długość do 25 cm i szerokość do 15 cm. Dąb czerwony jest bardzo efektowny, gdy jego liście stają się jesienią pomarańczowe i czerwone. Bardzo trudno i powoli ulegają rozkładowi utrudniając wegetację roślinom runa leśnego.