Ogród Botaniczny
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Ogród Botaniczny
Ogród Botaniczny w Cúcuta
Ogród Botaniczny w Cúcuta otwarty został przez Gubernatora Królewskiego Estelli Księcia Miguel de Catalana. Ogród ten pełni głownie funkcję edukacyjną i rekreacyjną, służąc mieszkańcom Miasta Cúcuta ale także i wszystkim mieszańcom Korony Wschodniego Królewska Estelli jako miejsce dla wypoczynku w głębi tego ogrodu, z dala od zgiełku ulic i miasta. W ogrodzie pracują wykształceni biolodzy i ogrodnicy. Obiekt otwarty jest dla zwiedzających w każdy dzień tygodnia od 6 do 24 godziny.
Zapraszamy serdecznie.
Zapraszamy serdecznie.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Dąb szypułkowy
Gatunek typowy dla rodzaju dębów, obejmującego drzewa liściaste z rodziny bukowatych. Występuje w Europie (z wyjątkiem północnej Skandynawii) oraz południowo-wschodniej Azji. W Polsce bardziej pospolity od dębu bezszypułkowego. Ceniony ze względu na wytrzymałe, twarde i trwałe drewno. Jest gatunkiem długowiecznym, żyje ponad 700 lat. Osiąga wysokość od 20 do 40 metrów. Rośnie swobodnie, wykształca szeroką koronę. U młodych drzew jest kulista, potem staje się kopułowata. Pień dochodzi do 2-3 metrów średnicy, konary ma grube, nisko osadzone i rozłożyste. Liście łożone są skrętolegle i mają blaszkę liściową nieregularną, odwrotnie jajowatą. Osiągają 5-18 cm długości i szerokość 2,5–12 cm. Na wierzchołku blaszka jest zaokrąglona, a u nasady uszkowata. Owoce potocznie nazywane żołędziami, usadzone po 2-3 na szypułce, mają kształt elipsoidalno-walcowaty o długości do 40 mm i grubości do 18 mm. Najgrubsze zazwyczaj w połowie długości. Znamię płaskie, szczyt słabo zaostrzony. Osadzone są w półokrągłych miseczkach (kupula). Młode żołędzie mają wzdłużne, ciemniejsze pręgi. Na dojrzałych i suchych pręgi widoczne są po namoczeniu.
Gatunek typowy dla rodzaju dębów, obejmującego drzewa liściaste z rodziny bukowatych. Występuje w Europie (z wyjątkiem północnej Skandynawii) oraz południowo-wschodniej Azji. W Polsce bardziej pospolity od dębu bezszypułkowego. Ceniony ze względu na wytrzymałe, twarde i trwałe drewno. Jest gatunkiem długowiecznym, żyje ponad 700 lat. Osiąga wysokość od 20 do 40 metrów. Rośnie swobodnie, wykształca szeroką koronę. U młodych drzew jest kulista, potem staje się kopułowata. Pień dochodzi do 2-3 metrów średnicy, konary ma grube, nisko osadzone i rozłożyste. Liście łożone są skrętolegle i mają blaszkę liściową nieregularną, odwrotnie jajowatą. Osiągają 5-18 cm długości i szerokość 2,5–12 cm. Na wierzchołku blaszka jest zaokrąglona, a u nasady uszkowata. Owoce potocznie nazywane żołędziami, usadzone po 2-3 na szypułce, mają kształt elipsoidalno-walcowaty o długości do 40 mm i grubości do 18 mm. Najgrubsze zazwyczaj w połowie długości. Znamię płaskie, szczyt słabo zaostrzony. Osadzone są w półokrągłych miseczkach (kupula). Młode żołędzie mają wzdłużne, ciemniejsze pręgi. Na dojrzałych i suchych pręgi widoczne są po namoczeniu.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Buk Zwyczajny
Gatunek drzewa należący do rodziny bukowatych. Występuje na przeważającej części kontynentu europejskiego. W Polsce pospolity, gatunek rodzimy. Dorasta do ok. 25-30 metrów wysokości. Korona u młodszych drzew jest smukła, u starszych gęsta, szeroka, nisko osadzona. Konary i większe gałęzie zwykle stromo wzniesione, na końcach nieznacznie zwisające. Pień dobrze widoczny przynajmniej do połowy korony, dalej dzieli się na potężne konary. Kora cienka, gładka, popielatoszara. Z wiekiem staje się nieco szorstka, nigdy jednak nie bywa spękana i nie łuszczy się, może być nieco falista lub porysowana. Młode pędy owłosione. Liście krętoległe, jajowate lub eliptyczne dorastające do 10 cm długości i 5 cm szerokości, całobrzegie lub falisto ząbkowane. Z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od dołu jasne i matowe. Młode liście z obu stron owłosione srebrzysto. Owoce to trójgraniaste, brązowe orzeszki nazywane bukwią z miękko owłosioną, zdrewniałą torebką – kupulą, pękającą na drzewie. Mają do 2 centymetrów długości.
Gatunek drzewa należący do rodziny bukowatych. Występuje na przeważającej części kontynentu europejskiego. W Polsce pospolity, gatunek rodzimy. Dorasta do ok. 25-30 metrów wysokości. Korona u młodszych drzew jest smukła, u starszych gęsta, szeroka, nisko osadzona. Konary i większe gałęzie zwykle stromo wzniesione, na końcach nieznacznie zwisające. Pień dobrze widoczny przynajmniej do połowy korony, dalej dzieli się na potężne konary. Kora cienka, gładka, popielatoszara. Z wiekiem staje się nieco szorstka, nigdy jednak nie bywa spękana i nie łuszczy się, może być nieco falista lub porysowana. Młode pędy owłosione. Liście krętoległe, jajowate lub eliptyczne dorastające do 10 cm długości i 5 cm szerokości, całobrzegie lub falisto ząbkowane. Z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od dołu jasne i matowe. Młode liście z obu stron owłosione srebrzysto. Owoce to trójgraniaste, brązowe orzeszki nazywane bukwią z miękko owłosioną, zdrewniałą torebką – kupulą, pękającą na drzewie. Mają do 2 centymetrów długości.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Brzoza
To rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny brzozowatych. Obejmuje trudną do sprecyzowania liczbę gatunków, ponieważ w obrębie rodzaju łatwo powstają mieszańce międzygatunkowe o trudnym do ustalenia statusie taksonomicznym. Wyróżnia się zazwyczaj ok. 30–60 gatunków. Rośliny te występują na półkuli północnej. Zasiedlają zwykle ubogie siedliska i są często gatunkami pionierskimi. Uprawiane są jako drzewa ozdobne głównie dla swej efektownej, cienkiej i białej kory. Dostarczają też cenionego drewna. Wykorzystywane są jako źródło soku brzozowego i wykorzystywane są leczniczo.
To rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny brzozowatych. Obejmuje trudną do sprecyzowania liczbę gatunków, ponieważ w obrębie rodzaju łatwo powstają mieszańce międzygatunkowe o trudnym do ustalenia statusie taksonomicznym. Wyróżnia się zazwyczaj ok. 30–60 gatunków. Rośliny te występują na półkuli północnej. Zasiedlają zwykle ubogie siedliska i są często gatunkami pionierskimi. Uprawiane są jako drzewa ozdobne głównie dla swej efektownej, cienkiej i białej kory. Dostarczają też cenionego drewna. Wykorzystywane są jako źródło soku brzozowego i wykorzystywane są leczniczo.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Olsza Szara
Gatunek rośliny należący do rodziny brzozowatych. Występuje w całej Europie, Kaukazie i zachodniej Syberii. W Polsce pospolita na pogórzu sięgając po regiel dolny, rozprzestrzeniła się wzdłuż dolin rzek. To niewielkie drzewo lub duży wielopniowy krzew o gładkiej, szaropopielatej korze dorasta do 20 metrów. Młode pędy szaro owłosione, o słabo widocznych przetchlinkach. Liście ma opadające na zimę, skrętoległe, do 10 cm długości, o brzegach podwójnie wcinano piłkowanych, ostro zakończone, u nasady zaokrąglone. Z wierzchu ciemnozielone, pod spodem szarozielone do niebieskawych. Młode filcowato owłosione, starsze tylko na nerwach. Jesienią nie przebarwiają się tylko trochę jaśnieją i opadają zielone.
Gatunek rośliny należący do rodziny brzozowatych. Występuje w całej Europie, Kaukazie i zachodniej Syberii. W Polsce pospolita na pogórzu sięgając po regiel dolny, rozprzestrzeniła się wzdłuż dolin rzek. To niewielkie drzewo lub duży wielopniowy krzew o gładkiej, szaropopielatej korze dorasta do 20 metrów. Młode pędy szaro owłosione, o słabo widocznych przetchlinkach. Liście ma opadające na zimę, skrętoległe, do 10 cm długości, o brzegach podwójnie wcinano piłkowanych, ostro zakończone, u nasady zaokrąglone. Z wierzchu ciemnozielone, pod spodem szarozielone do niebieskawych. Młode filcowato owłosione, starsze tylko na nerwach. Jesienią nie przebarwiają się tylko trochę jaśnieją i opadają zielone.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Klon Zwyczajny
Gatunek z rodziny mydleńcowatych występujący w Europie środkowej i wschodniej oraz południowo-zachodniej Azji. W Polsce jest najpospolitszy, występuje powszechnie na całym niżu i w niższych położeniach górskich na całym terenie kraju. Dorasta do 20–30 metrów, posiada szeroki, okrągły pień o korowinie na starszych okazach, drobno, podłużnie spękanej, rzadko łuszczącej się łuskami. Koronę ma rozłożystą. Liście posiada duże, nagie, o długim ogonku, 5–7 klapowe, do 15 cm długości. Klapy zatokowo wycinane z dużymi, nielicznymi, ostrymi ząbkami. Liście o nerwacji dłoniastej.
Gatunek z rodziny mydleńcowatych występujący w Europie środkowej i wschodniej oraz południowo-zachodniej Azji. W Polsce jest najpospolitszy, występuje powszechnie na całym niżu i w niższych położeniach górskich na całym terenie kraju. Dorasta do 20–30 metrów, posiada szeroki, okrągły pień o korowinie na starszych okazach, drobno, podłużnie spękanej, rzadko łuszczącej się łuskami. Koronę ma rozłożystą. Liście posiada duże, nagie, o długim ogonku, 5–7 klapowe, do 15 cm długości. Klapy zatokowo wycinane z dużymi, nielicznymi, ostrymi ząbkami. Liście o nerwacji dłoniastej.
Istnieje legenda, ze to na tym drzewie rosną i dorastają domniemane klony Pana Potockiego.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Grab Pospolity
Gatunek średniej wielkości drzewa liściastego z rodziny brzozowatych. Występuje w Europie od Francji do Ukrainy. W Polsce częsty na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Zazwyczaj dorasta do 25 metrów z gęstą, miotlastą koroną, silnie zagęszczoną, szeroką i wysoką. Kora jest ciemna, ziemista z siatkowatym wzorem, zwykle o falistej powierzchni. Gałązki giętkie z jasnymi kropkami, młode nieco owłosione. Liście ma skrętoległe, pojedyncze, podwójnie piłkowane, nerwy spodem omszone. Ogonek ok. 1,5 cm, eliptyczna lub jajowata blaszka liściowa charakterystycznie harmonijkowato pofałdowana o długości 5-10 cm i szerokości do 6 cm. Jesienią liście przebarwiają się na żółty kolor.
Gatunek średniej wielkości drzewa liściastego z rodziny brzozowatych. Występuje w Europie od Francji do Ukrainy. W Polsce częsty na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Zazwyczaj dorasta do 25 metrów z gęstą, miotlastą koroną, silnie zagęszczoną, szeroką i wysoką. Kora jest ciemna, ziemista z siatkowatym wzorem, zwykle o falistej powierzchni. Gałązki giętkie z jasnymi kropkami, młode nieco owłosione. Liście ma skrętoległe, pojedyncze, podwójnie piłkowane, nerwy spodem omszone. Ogonek ok. 1,5 cm, eliptyczna lub jajowata blaszka liściowa charakterystycznie harmonijkowato pofałdowana o długości 5-10 cm i szerokości do 6 cm. Jesienią liście przebarwiają się na żółty kolor.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Jesion Wyniosły
Gatunek drzewa należący do rodziny oliwkowatych. Występuje naturalnie na większości obszaru Europy i w Azji Zachodniej. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Osiąga wysokość do 30 metrów, a pień ma często rozwidlony. Kora u młodych drzew gładka, jasnozielonkawo szara, u starszych spękana, szorstka, ciemnobrązowa. Liście ma duże, nieparzystopierzaste, składające się z 9-15 listków. Listki są lancetowane, zaostrzone, nierówno piłkowane, siedzące z owłosionym głównym nerwem.
Gatunek drzewa należący do rodziny oliwkowatych. Występuje naturalnie na większości obszaru Europy i w Azji Zachodniej. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Osiąga wysokość do 30 metrów, a pień ma często rozwidlony. Kora u młodych drzew gładka, jasnozielonkawo szara, u starszych spękana, szorstka, ciemnobrązowa. Liście ma duże, nieparzystopierzaste, składające się z 9-15 listków. Listki są lancetowane, zaostrzone, nierówno piłkowane, siedzące z owłosionym głównym nerwem.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Wierzba Biała
Gatunek drzewa należący do rodziny wierzbowatych. Rodzimym obszarem jej występowania jest Europa, Azja i Afryka Północna. W Polsce pospolita na całym terytorium. Zazwyczaj rośnie na brzegach rzek, przy rowach bądź innych miejscach o bardzo wilgotnym podłożu. Osiąga wysokość do 30 metrów. Koronę ma szerokorozłożystą. Posiada krótki, często pochyły pień, od którego wznoszą się konary. Często w pniu starszych drzew występują spróchniałe dziuple. Kora jest ciemnoszara, popękana. Gałęzie ma giętkie. Pędy bardzo smukłe o szarej barwie, delikatnie owłosione przez cały rok. Liście wąskie, lancetowate o długości około 8 cm. Młode liście obustronnie jedwabiście owłosione, starsze tylko na spodniej stronie. Młode listki są żółte. Latem górna strona liści ciemnozielona, spodnia srebrzysta.
Gatunek drzewa należący do rodziny wierzbowatych. Rodzimym obszarem jej występowania jest Europa, Azja i Afryka Północna. W Polsce pospolita na całym terytorium. Zazwyczaj rośnie na brzegach rzek, przy rowach bądź innych miejscach o bardzo wilgotnym podłożu. Osiąga wysokość do 30 metrów. Koronę ma szerokorozłożystą. Posiada krótki, często pochyły pień, od którego wznoszą się konary. Często w pniu starszych drzew występują spróchniałe dziuple. Kora jest ciemnoszara, popękana. Gałęzie ma giętkie. Pędy bardzo smukłe o szarej barwie, delikatnie owłosione przez cały rok. Liście wąskie, lancetowate o długości około 8 cm. Młode liście obustronnie jedwabiście owłosione, starsze tylko na spodniej stronie. Młode listki są żółte. Latem górna strona liści ciemnozielona, spodnia srebrzysta.