Ogród Botaniczny
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Modrzew Europejski
Gatunek drzewa iglastego należący do rodziny sosnowatych. Pierwotnym miejscem jego występowania były góry środkowej Europy, ale został rozpowszechniony na innych terenach w wyniku nasadzeń. W Polsce na naturalnych siedliskach rośnie tylko w Tatrach. Poza tym jest sadzony powszechnie na terenie całego kraju. Osiąga wysokość do 45 metrów i średnicę do 120 cm. Pień ma pojedynczy, prosty lub lekko zakrzywiony, . U młodych drzew kora jest gładka, zielonobrązowa, na starszych ciemnobrązowa, głęboko spękana, łuskowata i złuszczająca się. Osiąga grubość do 10 cm i zawiera sporo żywicy. Gałęzie dolne nieco zwisające, górne prostopadłe do pnia. Liście - igły są jasnozielone, delikatne, niekłujące, na krótkopędach wyrastają pęczkami po 20–40 sztuk, zaś na długopędach pojedynczo, skrętolegle.
Gatunek drzewa iglastego należący do rodziny sosnowatych. Pierwotnym miejscem jego występowania były góry środkowej Europy, ale został rozpowszechniony na innych terenach w wyniku nasadzeń. W Polsce na naturalnych siedliskach rośnie tylko w Tatrach. Poza tym jest sadzony powszechnie na terenie całego kraju. Osiąga wysokość do 45 metrów i średnicę do 120 cm. Pień ma pojedynczy, prosty lub lekko zakrzywiony, . U młodych drzew kora jest gładka, zielonobrązowa, na starszych ciemnobrązowa, głęboko spękana, łuskowata i złuszczająca się. Osiąga grubość do 10 cm i zawiera sporo żywicy. Gałęzie dolne nieco zwisające, górne prostopadłe do pnia. Liście - igły są jasnozielone, delikatne, niekłujące, na krótkopędach wyrastają pęczkami po 20–40 sztuk, zaś na długopędach pojedynczo, skrętolegle.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Jodła Pospolita
Gatunek drzew z rodziny sosnowatych, występuje w górach środkowej i południowej Europy. Nie rośnie w Skandynawii, Anglii i na Półwyspie Iberyjskim. W Polsce najokazalsze bory jodłowe rosną w Górach Świętokrzyskich i Karpatach, gdzie spotykane są do wysokości 1400 m n.p.m. W Alpach i Pirenejach jodła sięga do 2000 m n.p.m. Drzewo w środkowoeuropejskich warunkach osiąga do 50 metrów wysokości. Koronę ma wąską, dość luźno ugałęzioną, na szczycie tworzy się tzw. „bocianie gniazdo”. Pień jest prosty strzelisty, łatwo oczyszczający się z bocznych gałęzi. Młoda kora cienka, gładka, jasnopopielata z pęcherzykami żywicy, stara wąsko spękana na tarczkowate płytki. Liście - igły zwykle spłaszczone, u nasady mniej lub bardziej zwężone. Osiągają ok. 25 mm długości. Na gałązce osadzone spiralnie, zebrane w boczne, dwustronne grzebienie. Górna strona ciemnozielona, błyszcząca, dolna z liniami aparatów szparkowych, pokrytych dwoma białymi paskami nalotu woskowego.
Gatunek drzew z rodziny sosnowatych, występuje w górach środkowej i południowej Europy. Nie rośnie w Skandynawii, Anglii i na Półwyspie Iberyjskim. W Polsce najokazalsze bory jodłowe rosną w Górach Świętokrzyskich i Karpatach, gdzie spotykane są do wysokości 1400 m n.p.m. W Alpach i Pirenejach jodła sięga do 2000 m n.p.m. Drzewo w środkowoeuropejskich warunkach osiąga do 50 metrów wysokości. Koronę ma wąską, dość luźno ugałęzioną, na szczycie tworzy się tzw. „bocianie gniazdo”. Pień jest prosty strzelisty, łatwo oczyszczający się z bocznych gałęzi. Młoda kora cienka, gładka, jasnopopielata z pęcherzykami żywicy, stara wąsko spękana na tarczkowate płytki. Liście - igły zwykle spłaszczone, u nasady mniej lub bardziej zwężone. Osiągają ok. 25 mm długości. Na gałązce osadzone spiralnie, zebrane w boczne, dwustronne grzebienie. Górna strona ciemnozielona, błyszcząca, dolna z liniami aparatów szparkowych, pokrytych dwoma białymi paskami nalotu woskowego.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Świerk Pospolity
Gatunek drzewa z rodziny sosnowatych. Rośnie na północy Europy od Norwegii do Rosji, występuje także w Alpach, Sudetach, Karpatach oraz na Bałkanach. Na wschodzie sięga Uralu. W Polsce występuje głównie w północno-wschodniej części kraju oraz na południu Polski, w górach i na pogórzu. Natomiast nie jest spotykany w sposób naturalny w centralnej i zachodniej Polsce. Osiąga wysokość 40–50 metrów, a średnica pnia dochodzi do 1,5 metra. Korę ma czerwonobrązową lub szarobrązową, początkowo gładka, z wiekiem łuskowata. Korona drzewa jest smukła, stożkowata. Dolne konary z wiekiem zwieszają się, górne pozostają w większości poziomo. Liście - krótkie, zaostrzone igły (1–3 cm) o kwadratowym przekroju poprzecznym. Ułożone równomiernie na gałęziach. Świerk ma długie, gładkie i zwisające szyszki (10–15 cm). Początkowo zielone, później jasnobrązowe. Opadają w całości.
Gatunek drzewa z rodziny sosnowatych. Rośnie na północy Europy od Norwegii do Rosji, występuje także w Alpach, Sudetach, Karpatach oraz na Bałkanach. Na wschodzie sięga Uralu. W Polsce występuje głównie w północno-wschodniej części kraju oraz na południu Polski, w górach i na pogórzu. Natomiast nie jest spotykany w sposób naturalny w centralnej i zachodniej Polsce. Osiąga wysokość 40–50 metrów, a średnica pnia dochodzi do 1,5 metra. Korę ma czerwonobrązową lub szarobrązową, początkowo gładka, z wiekiem łuskowata. Korona drzewa jest smukła, stożkowata. Dolne konary z wiekiem zwieszają się, górne pozostają w większości poziomo. Liście - krótkie, zaostrzone igły (1–3 cm) o kwadratowym przekroju poprzecznym. Ułożone równomiernie na gałęziach. Świerk ma długie, gładkie i zwisające szyszki (10–15 cm). Początkowo zielone, później jasnobrązowe. Opadają w całości.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Sosna Zwyczajna
Gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych. Występuje powszechnie na terenach Europy Północnej i Środkowej oraz Syberii Wschodniej. W Polsce występuje powszechnie. Przeciętnie osiąga wysokość 30-40 metrów. Średnica pnia waha się od 0,5 do 1,2 metra. Kora u podstawy pnia starych drzew jest szarobrązowa i gruba (ok. 10 cm), głęboko bruzdowana, w górnej części ma zabarwienie czerwonocynamonowe i łuszczy się cienkimi płatami. Korona sosny jest luźna, początkowo stożkowata, z wiekiem staje się rozłożysta lub parasolowata, w zależności od warunków bytowania. Liście - igły szarozielone do niebieskozielonych, osadzone parami na krótkopędach, długości 3–7 cm, grubości 1–2 mm. Sztywne i twarde, zaostrzone, drobno piłkowane, skręcone dookoła swojej osi. U młodych drzew na szczytach pędów igły mogą występować po 3 lub 4 na krótkopędzie. Pozostają na drzewie od 3 do 6 lat.
Gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych. Występuje powszechnie na terenach Europy Północnej i Środkowej oraz Syberii Wschodniej. W Polsce występuje powszechnie. Przeciętnie osiąga wysokość 30-40 metrów. Średnica pnia waha się od 0,5 do 1,2 metra. Kora u podstawy pnia starych drzew jest szarobrązowa i gruba (ok. 10 cm), głęboko bruzdowana, w górnej części ma zabarwienie czerwonocynamonowe i łuszczy się cienkimi płatami. Korona sosny jest luźna, początkowo stożkowata, z wiekiem staje się rozłożysta lub parasolowata, w zależności od warunków bytowania. Liście - igły szarozielone do niebieskozielonych, osadzone parami na krótkopędach, długości 3–7 cm, grubości 1–2 mm. Sztywne i twarde, zaostrzone, drobno piłkowane, skręcone dookoła swojej osi. U młodych drzew na szczytach pędów igły mogą występować po 3 lub 4 na krótkopędzie. Pozostają na drzewie od 3 do 6 lat.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Limba
Gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych. Występuje w górach centralnej Europy na obszarze Alp i Karpat. Rośnie w borach z udziałem modrzewia europejskiego najczęściej na wysokościach w przedziale 1400–2500 m n.p.m. Jest to drzewo wolno rosnące i długowieczne, bardzo odporne na niskie temperatury, wiatry i szkodniki. Osiąga średnio 20–25 metrów wysokości oraz 1,5 metra średnicy. Korona drzewa jest regularna i gęsta, początkowo stożkowata, z wiekiem staje się cylindryczna, zwłaszcza w warunkach wysokogórskich. W niższych położeniach i poza górami korona jest zwykle walcowatojajowata lub jajowata. U młodych drzew kora jest gładka, jasnoszara lub brązowoszara, z wiekiem pojawiają się na niej pęcherze żywiczne, w końcu też podłużne bruzdy z płytszymi pęknięciami poprzecznymi. Nawet u starych drzew kora nigdy nie jest bardzo gruba. Liście - igły są sztywne, żywozielone i ostro zakończone, zebrane w pęczki po 5 na krótkopędach. Osiągają 7–9 cm długości i 1 mm szerokości, na przekroju są trójkątne, na brzegach delikatnie ząbkowane. Pochewki liściowe szybko opadają.
Gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych. Występuje w górach centralnej Europy na obszarze Alp i Karpat. Rośnie w borach z udziałem modrzewia europejskiego najczęściej na wysokościach w przedziale 1400–2500 m n.p.m. Jest to drzewo wolno rosnące i długowieczne, bardzo odporne na niskie temperatury, wiatry i szkodniki. Osiąga średnio 20–25 metrów wysokości oraz 1,5 metra średnicy. Korona drzewa jest regularna i gęsta, początkowo stożkowata, z wiekiem staje się cylindryczna, zwłaszcza w warunkach wysokogórskich. W niższych położeniach i poza górami korona jest zwykle walcowatojajowata lub jajowata. U młodych drzew kora jest gładka, jasnoszara lub brązowoszara, z wiekiem pojawiają się na niej pęcherze żywiczne, w końcu też podłużne bruzdy z płytszymi pęknięciami poprzecznymi. Nawet u starych drzew kora nigdy nie jest bardzo gruba. Liście - igły są sztywne, żywozielone i ostro zakończone, zebrane w pęczki po 5 na krótkopędach. Osiągają 7–9 cm długości i 1 mm szerokości, na przekroju są trójkątne, na brzegach delikatnie ząbkowane. Pochewki liściowe szybko opadają.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Cis Pospolity
Gatunek wiecznie zielonego iglastego drzewa lub dużego krzewu z rodziny cisowatych. Występuje naturalnie w Europie na północy do południowej Skandynawii, na wschodzie do Iranu (w Azji) oraz w północnej Afryce (Algieria). Osiąga wysokość do 25 metrów i średnicę w pierśnicy do 150 cm. Rośnie do wysokości ok. 2000 m n.p.m. Pień ma z reguły obficie, nieregularnie ugałęziony, o korze wiśniowo-szarej lub ciemnobrunatnej, później rdzawoszarej, łuszczącej się cienkimi płatami. Młode pędy przez 2-4 lata pozostają zielone. Liście to zimozielone igły, spłaszczone, o długości 2 - 3 cm i szerokości ok. 2 mm, lekko wygięte, niekłujące, miękkie, osadzone na krótkim, cienkim ogonku. Górna strona - ciemnozielona, błyszcząca, spodnia - znacznie jaśniejsza, matowa. Bez zapachu. Igły na pędzie rozłożone dwustronnie grzebieniasto lub skrętolegle. Pozostają na pędzie przez 6 - 8 lat. Cis pospolity jest trujący.
Gatunek wiecznie zielonego iglastego drzewa lub dużego krzewu z rodziny cisowatych. Występuje naturalnie w Europie na północy do południowej Skandynawii, na wschodzie do Iranu (w Azji) oraz w północnej Afryce (Algieria). Osiąga wysokość do 25 metrów i średnicę w pierśnicy do 150 cm. Rośnie do wysokości ok. 2000 m n.p.m. Pień ma z reguły obficie, nieregularnie ugałęziony, o korze wiśniowo-szarej lub ciemnobrunatnej, później rdzawoszarej, łuszczącej się cienkimi płatami. Młode pędy przez 2-4 lata pozostają zielone. Liście to zimozielone igły, spłaszczone, o długości 2 - 3 cm i szerokości ok. 2 mm, lekko wygięte, niekłujące, miękkie, osadzone na krótkim, cienkim ogonku. Górna strona - ciemnozielona, błyszcząca, spodnia - znacznie jaśniejsza, matowa. Bez zapachu. Igły na pędzie rozłożone dwustronnie grzebieniasto lub skrętolegle. Pozostają na pędzie przez 6 - 8 lat. Cis pospolity jest trujący.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Żywotnik Olbrzymi
Gatunek drzewa iglastego z rodziny cyprysowatych. Występuje w stanie dzikim w zachodniej części Ameryki Północnej, wzdłuż wybrzeży Oceanu Spokojnego, na obszarze od Alaski po Kalifornię. Osiąga wysokość 60-65 metrów (w Polsce w uprawie dorasta do 30-35 m). Korona jest gęsta, zwarta, regularnie stożkowata. Samotnie rosnące drzewa zachowują gałęzie do samej ziemi. Gałęzie ma ułożone wachlarzowato, poziomo. Kora jest głęboko bruzdkowana, o ciemnym, czerwonobrunatnym zabarwieniu, łuszczy się płatami. Liście ma łuskowate, spłaszczone, ostro zakończone, jajowate, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu sinawe, z białawymi woskowymi plamkami.
Gatunek drzewa iglastego z rodziny cyprysowatych. Występuje w stanie dzikim w zachodniej części Ameryki Północnej, wzdłuż wybrzeży Oceanu Spokojnego, na obszarze od Alaski po Kalifornię. Osiąga wysokość 60-65 metrów (w Polsce w uprawie dorasta do 30-35 m). Korona jest gęsta, zwarta, regularnie stożkowata. Samotnie rosnące drzewa zachowują gałęzie do samej ziemi. Gałęzie ma ułożone wachlarzowato, poziomo. Kora jest głęboko bruzdkowana, o ciemnym, czerwonobrunatnym zabarwieniu, łuszczy się płatami. Liście ma łuskowate, spłaszczone, ostro zakończone, jajowate, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu sinawe, z białawymi woskowymi plamkami.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Araucaria
Jest wiecznie zielonym gatunkiem drzew iglastych rodzaju Araucaria. Ze względu na dawne pochodzenie tego gatunku jest czasem określana jako żywą skamielinę. Dorasta do 40 metrów wysokości i 2 metrową średnicą pnia. Pochodzi z centralnej i południowej części Chile i zachodniej Argentyny. Liście Araucari są grube i twarde, 3-4 centymetrowej długości i 1-3 centymetrów szerokie u nasady z ostrymi krawędziami i końcówkami. Utrzymują się one przez 10-15 lat.
Jest wiecznie zielonym gatunkiem drzew iglastych rodzaju Araucaria. Ze względu na dawne pochodzenie tego gatunku jest czasem określana jako żywą skamielinę. Dorasta do 40 metrów wysokości i 2 metrową średnicą pnia. Pochodzi z centralnej i południowej części Chile i zachodniej Argentyny. Liście Araucari są grube i twarde, 3-4 centymetrowej długości i 1-3 centymetrów szerokie u nasady z ostrymi krawędziami i końcówkami. Utrzymują się one przez 10-15 lat.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Platan Wschodni
Gatunek drzewa z rodziny platanowatych, naturalnie występujący w obszarze śródziemnomorskim, w takich krajach, jak: Albania, Bułgaria, Chorwacja, Grecja, Włochy, Macedonia, Cypr, Liban, Syria, Turcja. Jest uprawiany w wielu krajach świata. Osiąga wysokość do 40 metrów, ma łuszczącą się dużymi płatami szeroką koronę, pień zwykle przewodzący aż do sklepienia korony. Zazwyczaj jest silnie żłobiony, dość często się pokłada i zakorzenia w węzłach. Liście ma naprzemianległe, jasnozielone, głęboko wieloklapowe, klapy dłuższe od szerokości liści. Wydzielają słodki, balsamiczny zapach. Jesienią przebarwiają się na kolor jasnomiedziany. Owoce drzewa to orzeszki, skupione w owocostany o wyglądzie brązowych, mechowatych kulek, po 3-6 na jednej długiej szypule. Pozostają na gałęziach przez zimę.
Gatunek drzewa z rodziny platanowatych, naturalnie występujący w obszarze śródziemnomorskim, w takich krajach, jak: Albania, Bułgaria, Chorwacja, Grecja, Włochy, Macedonia, Cypr, Liban, Syria, Turcja. Jest uprawiany w wielu krajach świata. Osiąga wysokość do 40 metrów, ma łuszczącą się dużymi płatami szeroką koronę, pień zwykle przewodzący aż do sklepienia korony. Zazwyczaj jest silnie żłobiony, dość często się pokłada i zakorzenia w węzłach. Liście ma naprzemianległe, jasnozielone, głęboko wieloklapowe, klapy dłuższe od szerokości liści. Wydzielają słodki, balsamiczny zapach. Jesienią przebarwiają się na kolor jasnomiedziany. Owoce drzewa to orzeszki, skupione w owocostany o wyglądzie brązowych, mechowatych kulek, po 3-6 na jednej długiej szypule. Pozostają na gałęziach przez zimę.
- Miguel de Catalan • Stempel
- Posty: 2390
- Rejestracja: 07 sie 2020, 12:37
- Lokalizacja: Valencia
-
Odznaczenia
Re: Ogród Botaniczny
Miłorząb Dwuklapowy
Gatunek drzewa należącego do rodziny miłorzębowatych. Pochodzi z Chin. Obecnie jest gatunkiem zagrożonym na stanowiskach naturalnych. Do Europy sprowadzony w pierwszej połowie XVIII wieku z Japonii. Dorasta w swojej ojczyźnie do wysokości 30-40 metrów. W Europie do 28 metrów. Korona młodych okazów stożkowata, gałęzie odrastają prostopadle do pnia lub kierują się ukośnie, z czasem konary wyginają się ku dołowi, wierzchołek zaokrągla się i cała korona staje się cylindryczna. Korę ma bruzdowaną, szarobrunatną, u starszych egzemplarzy głęboko spękaną. Gałęzie osadzone na pniu prostopadle. Gałązki zróżnicowane na żółtawopopielate długopędy i gęsto ustawione na nich krótkopędy, o charakterystycznych wałeczkach, będących pozostałościami po opadłych łuskach i liściach. Liście ma skrętoległe na długopędach, blaszka liściowa klapowana, na krótkopędach są gęsto skupione i ułożone okółkowo po 5-8, a blaszka liściowa jest wachlarzowata. Kształt szerokowachlarzowaty, blaszka skórzasta, twarda, zielona, o unerwieniu widlastym, rozgałęziającym się dychotomicznie. Jesienią przebarwiają się na kolor jaskrawożółty i utrzymują się na drzewie aż do ujemnych temperatur, a potem opadają.
Gatunek drzewa należącego do rodziny miłorzębowatych. Pochodzi z Chin. Obecnie jest gatunkiem zagrożonym na stanowiskach naturalnych. Do Europy sprowadzony w pierwszej połowie XVIII wieku z Japonii. Dorasta w swojej ojczyźnie do wysokości 30-40 metrów. W Europie do 28 metrów. Korona młodych okazów stożkowata, gałęzie odrastają prostopadle do pnia lub kierują się ukośnie, z czasem konary wyginają się ku dołowi, wierzchołek zaokrągla się i cała korona staje się cylindryczna. Korę ma bruzdowaną, szarobrunatną, u starszych egzemplarzy głęboko spękaną. Gałęzie osadzone na pniu prostopadle. Gałązki zróżnicowane na żółtawopopielate długopędy i gęsto ustawione na nich krótkopędy, o charakterystycznych wałeczkach, będących pozostałościami po opadłych łuskach i liściach. Liście ma skrętoległe na długopędach, blaszka liściowa klapowana, na krótkopędach są gęsto skupione i ułożone okółkowo po 5-8, a blaszka liściowa jest wachlarzowata. Kształt szerokowachlarzowaty, blaszka skórzasta, twarda, zielona, o unerwieniu widlastym, rozgałęziającym się dychotomicznie. Jesienią przebarwiają się na kolor jaskrawożółty i utrzymują się na drzewie aż do ujemnych temperatur, a potem opadają.