[Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 7-10] Dekret Królewski z dn. 06.04.2020 r. o obowiązywaniu niektórych Dekretów Królewskich [O]

[Norbert de Catalan]

[Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 7]

Dekret Królewski
o obowiązywaniu niektórych Dekretów Królewskich
Walencja, dnia 6. miesiąca kwietnia roku 2020.
Art. 1
Postanawia się utrzymać w mocy Dekrety Królewskie ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Federacji przed dniem 8 marca 2017 roku wymienione w załączniku do niniejszego Dekretu Królewskiego.

Art. 2
Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Załącznik
1. [Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 8] Dekret Królewski z dn. 19.06.2015 r. o obywatelstwie Królestwa Skarlandu (tekst ujednolicony dnia 06.04.2020 r.).
2. [Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 9] Dekret Królewski z dn. 02.09.2016 r. Kodeks Karny (tekst oryginalny).
3. [Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 10] Dekret Królewski z dn. 02.09.2016 r. o postępowaniach przed Sądem Królewskim (tekst oryginalny).


/-/ Norbert I de Catalán, El Rey

PODPIS KRÓLA SKARLANDU

[Norbert de Catalan]

[Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 8]

Ujednolicony // Tekst oryginalny
[quote]

Real Decreto
My, Eleonora I, z Bożej łaski Arcychrześcijańska i Najwierniejsza Królowa wszystkich ziem skarlandzkich, Walencji, Kastylii, Leónu, Nowego Skarlandu i Estelli Wschodniej, Księżna Galicji, Pani Wysp Zachodnich, Wielka Księżna Rotrii, Toskanii, etc., etc,. etc.

oraz

My, Karol II, z Bożej łaski Arcychrześcijański i Najwierniejszy Król wszystkich ziem skarlandzkich, Walencji, Kastylii, Leónu, Nowego Skarlandu i Estelli Wschodniej, Książę Galicji, Pan Wysp Zachodnich, Wielki Książę Rotrii, Toskanii, etc., etc,. etc.
dnia XIX miesiąca VI Roku Pańskiego MMXV stanowimy, co następuje na wieczną pamiątkę: Artículo I
Dokumentem tym regulujemy kwestie związane ze statusem obywatelstwa Królestwa Skarlandu.

Artículo II
1. Obywatelstwo to specjalna więź prawna łącząca jednostkę z państwem.
2. Obywatel zyskuje przywileje gwarantowane przez Konstytucję, ma możliwość pełnego uczestnictwa w życiu Imperium oraz sprawowania urzędów państwowych.

Artículo III
1. Osoba chcąca uzyskać obywatelstwo składa stosowny wniosek przed oblicze Monarchy.
2. Osoba chcąca uzyskać obywatelstwo musi spełniać odpowiednie wymagania:
Primero, pobyt w Królestwie Skarlandu nie krótszy niż czternaście dni.
Segundo, napisanie na forum Królestwa co najmniej piętnastu postów.
3. Każdy, komu zostanie przyznane przez Króla obywatelstwo zobowiązany jest do złożenia w przeciągu siedmiu dni od daty otrzymania go przysięgi według następującej roty:
„Ja, N., przysięgam, że jako obywatel skarlandzki, będę wspierał całe Królestwo oraz będę bronił je w potrzebie wedle moich sił. Przyrzekam, iż dochowam wierność mej Ojczyźnie oraz Królowi, a także będą gorliwie wykonywał powierzone zadania i przestrzegał prawa.”
4. Homagium można zakończyć formułką: „Tak mi dopomóż Bóg.”, lub inną formą religijną.
5. Osoba, której nadane zostanie obywatelstwo zobowiązana jest do logowania się raz na trzydzieści dni oraz napisania jednego posta. Na władze Królestwa nałożony zostaje obowiązek logowania się co siedem dni.

Artículo IV
1. Monarcha posiada wyłączne prawo nadawania obywatelstwa.
2. Odebrać obywatelstwo mogą:
Primero, Król;
Segundo, Sąd Królewski.
3. Stwierdzenie utraty obywatelstwa może nastąpić w przypadku:
Primero, braku aktywności przez okres 2 miesięcy;
Segundo naruszenia prawa, bądź racji stanu Królestwa;
Tercero, zrzeczenia się;
Cuatro, śmierci.

Artículo IV
Moc prawną traci Dekret o Obywatelstwie Imperium Skarlandu z dnia 8 lutego 2015 roku.

Artículo V
Niniejszy dekret zyskuje moc prawną z chwilą ogłoszenia.

Por el bien de Nuestro Imperio lo que está escrito se pone en práctica.


(-) Su Majestad Cristianísima y Fidelísima Leonor I,
por la gracia de Dios Reina del Imperio Scarlañol, etc., etc., etc.

(-) Su Majestad Cristianísima y Fidelísima Carlos II,
por la gracia de Dios Rey del Imperio Scarlañol, etc., etc., etc.

[Norbert de Catalan]

[Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 9] Tekst oryginalny

Dekret Królewski
KODEKS KARNY
Walencja, dnia 2. miesiąca września roku 2016.
CZĘŚĆ OGÓLNA

Rozdział I
Funkcjonowanie Kodeksu karnego

Art. 1.
Niniejszy dekret reguluje oraz opisuje czyny zabronione, sądzone w postępowaniu karnym.

Art. 2.
§ 1. Jurysdykcji kodeksu karnego podlega każdy obywatel, mieszkaniec oraz osoba czasowo przebywająca na terenie Królestwa Skarlandu.
§ 2. Niniejszy dekret karny stosuje się także do obywatela Królestwa Skarlandu, który popełnił przestępstwo na terytorium innego państwa wirtualnego.
§ 3. Warunkiem odpowiedzialności za czyn ujęty w §2 jest uznanie takiego czynu za przestępstwo w świetle niniejszego dekretu karnego, bez względu na przepisy aktów normatywnych obowiązujących w miejscu jego popełnienia.

Art. 3.
Wszyscy obywatele, mieszkańcy oraz osoby przebywające czasowo na terenie Królestwa Skarlandu są zobowiązani do przestrzegania przepisów niniejszego dekretu oraz do podporządkowania się instytucjom je egzekwującym.

Art. 4.
§1. Żaden obywatel, mieszkaniec lub osoba czasowo przebywająca na terenie Królestwa Skarlandu nie może być dwa razy sądzona za jeden i ten sam popełniony czyn karalny.
§2. Przepis ten stosuje się wobec postępowań karnych prowadzonych na podstawie niniejszego dekretu lub ustaw karnych w innych państwach wirtualnych.

Art. 5.
§1. Niniejszy dekret stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn zabroniony na terytorium Królestwa Skarlandu lub innych, uznanych państw wirtualnych.
§2. Przez terytorium Królestwa Skarlandu lub innych, uznanych państw wirtualnych, rozumie się: fora, listy dyskusyjne i strony internetowe Królestwa Skarlandu lub innych, uznanych państw wirtualnych.
§ 3. Przez uznane państwo wirtualne rozumie się państwo, które posiada ratyfikowaną umowę międzynarodową o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z Królestwem Skarlandu.


Rozdział II
Zasady odpowiedzialności karnej

Art. 6.
§ 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez dekret obowiązujący w czasie jego popełnienia.
§ 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.

Art. 7.
Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Art. 8.
Kary oraz inne środki przewidziane w tym kodeksie stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z poszanowaniem godności człowieka.

Art. 9.
§ 1. Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.
§ 2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, skazanie ulega zatarciu z mocy prawa.

Art. 10.
§ 1. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany.
§ 2. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w których sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.

Art. 11.
§ 1. Przestępstwo jest zbrodnią albo występkiem.
§ 2. Zbrodnią jest czyn zabroniony zagrożony karą banicji lub pozbawienia wolności powyżej 8 tygodni .
§ 3. Występkiem jest czyn zabroniony zagrożony grzywną, karą ograniczenia wolności lub karą pozbawienia wolności do 8 tygodni.
§ 4. Zbrodnię można popełnić tylko umyślnie; występek można popełnić także nieumyślnie, jeśli dekret nie stanowi inaczej.

Art. 12.
§ 1. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.
§ 2. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełniania, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.

Art. 13.
1. Jeden czyn może stanowić więcej niż jedno przestępstwo.
2. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.
3. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo większej liczbie przepisów niniejszego dekretu, sąd skazuje za każde przestępstwo łącznie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów oraz wymierza karę łączną na podstawie wszystkich przepisów, o ile przewidują one ten sam rodzaj kary, wyłączając grzywnę, do której stosuje się art. 24 § 2 niniejszego dekretu.
4. W przypadku gdy sprawca popełnił więcej niż jeden czyn zabroniony zanim zapadł prawomocny wyrok za którekolwiek z nich, sąd orzeka karę łączną za każdy z nich.
5. W przypadku gdy czyny, o których mowa w art. 13 pkt. 4 zagrożone są różnymi rodzajami kar, Sąd orzeka jedynie najsurowszy rodzaj kary, wyłączając grzywnę, do której stosuje się art. 24 § 2 niniejszego dekretu.


Rozdział III
Formy popełnienia przestępstwa

Art. 14.
§ 1. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.
§ 2. Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.

Art. 15.
§ 1. Przygotowanie zachodzi tylko wtedy, gdy sprawca w celu popełnienia czynu zabronionego podejmuje czynności mające stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania, w szczególności w tymże celu wchodzi w porozumienie z inna osobą, uzyskuje lub przysposabia środki, zbiera informacje lub sporządza plan działania.
§ 2. Nie podlega karze za przygotowanie, kto dobrowolnie od niego odstąpił, w szczególności zniszczył przygotowane środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości; w razie wejścia w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia czynu zabronionego, nie podlega karze ten, kto nadto podjął istotne starania zmierzające do zapobieżenia dokonaniu.

Art. 16.
§ 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu.
§ 2. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego.
§ 3. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.

Art. 17.
§1. Sąd wymierza karę za usiłowanie lub przygotowanie w granicach zagrożenia przewidzianego za sprawstwo, ale w maksymalnym wymiarze wynoszącym połowę tego zagrożenia.
§2. Sąd wymierza karę za podżeganie lub pomocnictwo w granicach zagrożenia przewidzianego za sprawstwo.

Art. 18.
Nie podlega karze współdziałający, który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu zabronionego.

Art. 19.
Odpowiada jak za podżeganie, kto w celu skierowania przeciwko innej osobie postępowania karnego nakłania ją do popełnienia czynu zabronionego.


Rozdział IV
Wyłączenie odpowiedzialności karnej

Art. 20.
Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezprawny, bezpośredni zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.

Art. 21.
Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę.

Art. 22.
§1. Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie da się inaczej uniknąć, a dobro poświęcone nie przestawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego.
§2. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy z ciążących na sprawcy obowiązków tylko jeden może być spełniony.


Rozdział V
Kary

Art. 23.
Karami są:
1. grzywna,
2. ograniczenie wolności,
3. pozbawienie wolności,
4. banicja.

Art. 24.
§ 1. Grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki; jeżeli dekret nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 5, zaś najwyższa 200.
§ 2. Sąd może wymierzyć grzywnę dodatkowo do kar ujętych art. 23. pkt. 2 i 3 niniejszego dekretu.
§ 3. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

Art. 25.
§ 1. Jeżeli dekret nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa najkrócej tydzień, najdłużej 6 miesięcy; wymierza się ją w tygodniach lub miesiącach.
§ 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:
1. nie może wypowiadać się w określonych dyskusjach lub na określonych listach forum Królestwa Skarlandu;
2. nie może stosować innych czynności określonych w orzeczeniu sądu, jeśli zastosowano je celem wzbudzenia w skazanym woli kształtowania jego społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego.

Art. 26.
§ 1. Kara pozbawienia wolności, wymieniona w art. 23 pkt. 3, trwa najkrócej tydzień, najdłużej 12 miesięcy; wymierza się ją w tygodniach lub miesiącach.
§ 2. W czasie odbywania kary pozbawienia wolności skazany:
1. nie może wypowiadać się na wszystkich listach forum Królestwa Skarlandu, uczestniczyć w dyskusjach oraz wydarzeniach;
2. nie może wysyłać prywatnych wiadomości do wskazanych osób lub instytucji; sąd może orzec także całkowity lub czasowy zakaz wysyłania wiadomości elektronicznych;
3. nie może sprawować zajmowanych dotychczas stanowisk;
4. nie może praktykować dotychczas wykonywanego zawodu;
5. nie może prowadzić dotychczasowej działalności gospodarczej lub społecznej.

Art. 27.
§ 1. Kara banicji, wymieniona w art. 23 pkt. 4, trwa dożywotnio.
§ 2. W czasie odbywania kary banicji skazany:
1. zostaje zobowiązany do trwałego opuszczenia terytorium Królestwa Skarlandu poprzez zablokowanie dostępu skazanemu do wszelkich serwisów Królestwa Skarlandu;
2. zostaje trwale pozbawiony obywatelstwa, wszelkiego mienia, tytułów, orderów i odznaczeń, zajmowanych stanowisk i stopni wojskowych.
§ 3. Mienie o którym mowa w art. 27 § 2 pkt. 2 przechodzi na własność Królestwa Skarlandu.


Rozdział VI
Środki karne

Art. 28.
Środkami karnymi są:
1. pozbawienie praw publicznych,
2. przepad majątku,
3. zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności,
4. zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym,
5. obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego.

Art. 29.
Pozbawienia praw publicznych polega na:
1. odebraniu biernego i czynnego prawa wyborczego na okres maksymalnie 12 miesięcy;
2. odebraniu tytułów, orderów i odznaczeń, zajmowanych stanowisk i stopni wojskowych.

Art. 30.
Zakazy, o których mowa w art. 28 pkt. 3 i 4 mogą być orzeczone na czas oznaczony lub nieoznaczony.

Art. 31.
§ 1. Skazany ma obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego w osobnym wątku na forum Królestwa Skarlandu.
§ 2. Forma przeprosin może zostać skonkretyzowana w wyroku.

Art. 32.
§ 1. Sąd może orzec jeden, kilka lub wszystkie środki karne określone w art. 28 niniejszego dekretu i jedynie w przypadku wymierzenia skazanemu kary.
§ 2. Środków karnych nie stosuje się samodzielnie.


Rozdział VII
Poddanie sprawcy próbie, przedawnienie i zatarcie skazania

Art. 33.
§ 1. Skazanego na karę ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności po odbyciu połowy kary Sąd może warunkowo zwolnić z odbycia jej reszty, jeżeli jego postawa, właściwości i warunku osobiste, okoliczności popełnienia przestępstwa oraz zachowanie po jego popełnieniu i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, że skazany po zwolnieniu będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa.
§ 2. Sąd zarządzając warunkowe zwolnienie może wymierzyć sprawcy środek karny.

Art. 34.
§ 1. Sąd zarządzając warunkowe zwolnienie wyznacza okres próby nie przekraczający dwunastu tygodni.
§ 2. Sąd zarządza przywrócenie wykonanie kary, jeżeli w okresie próby sprawca popełni przestępstwo.

Art. 35.
Sąd może uznać środek karny za wykonany po upływie połowy okresu, na który został orzeczony, jeżeli posiada uzasadnione przekonanie, że skazany będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa.

Art. 36.
§ 1. Przedawnienie karalności przestępstwa następuje z upływem:
1. dwudziestu czterech miesięcy tygodni, gdy czyn stanowi zbrodnię,
2. dwunastu miesięcy, gdy czyn stanowi występek,
§ 2. Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się wyroku skazującego minęły dwadzieścia cztery miesiące.

Art. 37.
§ 1. Zatarcie skazania następuje po upływie dwunastu tygodni od wykonania lub darowania kary.
§ 2. Sąd na wniosek skazanego może orzec o zatarciu skazania po upływie połowy okresu wskazanego w 1., jeżeli skazany w tym okresie przestrzegał porządku prawnego.
§ 3. Z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe.


CZĘŚĆ SZCZEGÓŁOWA

Rozdział VIII
Przestępstwa przeciwko Królestwu Skarlandu

Art. 38.
§ 1. Kto podejmuje działania mające na celu pozbawienie Królestwa Skarlandu niepodległości, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 6 miesięcy albo karze banicji.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto podejmuje działania mające na celu oderwanie części terytoriów od Królestwa Skarlandu.

Art. 39.
Kto bezprawnie dokonuje zmian w serwisach Królestwa Skarlandu podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 3 miesiące.

Art. 40.
Kto bezprawnie usuwa konto osoby fizycznej podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 6 miesięcy albo karze banicji.

Art. 41.
§ 1. Kto w sposób bezprawny dąży do zmiany ustroju Królestwa Skarlandu lub obalenia jego konstytucyjnych organów, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy 5 miesięcy albo karze banicji.
§ 2. Tej samej karze podlega ten, kto bierze udział w działalności obcego wywiadu lub udostępnia obcemu państwu informacje ściśle tajne.

Art. 42.
§ 1. Kto publicznie znieważa Naród Skarlandzki, Królestwo Skarlandu lub jego organy władzy oraz administracji, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 4 miesiące albo karze banicji.
§ 2. Kto publicznie znieważa państwo głowę państwa obcego przebywającą na terytorium Królestwa Skarlandu oraz przedstawicieli dyplomatycznych, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 2 miesiące.

Art. 43.
Kto nie wykonuje obowiązków nakazanych prawem, podlega karze ograniczenia wolności na okres nie krótszy niż dwa tygodnie albo karze pozbawienia wolności do ośmiu tygodni.

Art. 44.
Kto przekracza uprawnienia wynikające ze sprawowanej w Królestwie Skarlandu funkcji publicznej, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 4 tygodnie albo karze pozbawienia wolności do 4 miesięcy.

Art. 45.
§ 1. Kto nie wykonuje rozkazu wydanego w trakcie pokoju, podlega karze ograniczenia wolności do dwóch tygodni albo karze pozbawienia wolności do czterech tygodni.
2. Kto nie wykonuje rozkazu wydanego w trakcie wojny lub stanu wojennego, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 5 miesięcy.


Rozdział IX
Przestępstwa przeciwko organom i wymiarowi sprawiedliwości

Art. 46.
§1. Kto w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść albo jej obietnicę, podlega karze pozbawienia wolności do szesnastu tygodni.
§2. Kto udziela albo obiecuje udzielić korzyści osobie pełniącej funkcję publiczną, podlega karze pozbawienia wolności na okres do szesnastu tygodni.
§3. Karze określonej w § 1. podlega ten, kto powołując się na wpływy w instytucji państwowej albo wywołując bądź utwierdzając takie przekonanie u innej osoby, podejmuje się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść lub jej obietnicę.

Art. 47.
Kto groźbą wpływa na czynności organów władzy lub organów administracji, podlega karze pozbawienia wolności do 4 miesięcy.

Art. 48.
Kto składając zeznanie mające posłużyć za dowód w jakimkolwiek postępowaniu prowadzonym przez organy Królestwa Skarlandu, zeznaje nieprawdę bądź zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do ośmiu tygodni.

Art. 49.
Kto nie wykonuje orzeczonej kary ograniczenia wolności lub wymierzonego środka karnego, podlega karze pozbawienia wolności do ośmiu tygodniu.


Rozdział X
Przestępstwa przeciwko czci i obyczajności

Art. 50.
Kto posługuje się na terytorium Królestwa Skarlandu więcej niż jedną tożsamością, podlega karze banicji.

Art. 51.
Kto prezentuje treści pornograficzne lub erotyczne, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 3 miesiące.

Art. 52.
Kto publikuje realne dane osobowe innych obywateli, lub odnośniki do nich, bez wyraźnej zgody tych obywateli, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż 10 miesięcy albo karze banicji.

Art. 53.
§ 1. Kto znieważa inną osobę, podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do czterech tygodni.
§ 2. Sąd może zastosować odstąpić od wymierzenia kary jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział zniewagą wzajemną.


Rozdział XI
Przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu

Art. 54.
Kto posługuje się nienależnym herbem, tytułem szlacheckim, zawodowym, naukowym lub nienadanym stopniem naukowym albo przypisuje sobie niepełnioną funkcję, podlega karze ograniczenia wolności do ośmiu tygodni.

Art. 55.
Kto podszywa się pod inną osobę, podlega karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do dwunastu tygodni.

Art. 56.
§ 1. Kto podżega do nienawiści na tle rasowym, politycznym, religijnym, ideowym lub seksualnym, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż osiem tygodni.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bezpodstawnie wszczyna spory i znieważa obywateli, działając bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

Art. 57.
Kto publicznie w sposób notoryczny lub wyzywający używa wyrazów wulgarnych, podlega karze ograniczenia wolności do dwóch tygodni.

Art. 58.
§ 1. Kto ze złośliwości lub swawoli rozpowszechnia niebezpieczne strony, rozpowszechnia reklamy, wprowadza w błąd inne osoby lub je niepokoi, podlega ograniczenia wolności powyżej dwóch tygodni.
§ 2. Kto będąc uprzednio skazanym za czyn z § 1 ponownie go popełnia, podlega karze pozbawienia wolności do ośmiu tygodni.

Art. 59.
§ 1. Kto spamuje, podlega karze ograniczenia wolności do 4 tygodni.
§ 2. Kto posługuje się złośliwym spamem polegającym na wielokrotnym wysyłaniu powtarzających się wiadomości o tej samej lub podobnej treści, podlega karze pozbawienia wolności na okres nie krótszy niż osiem tygodni albo karze banicji.


Rozdział XII
Przepisy końcowe

Art. 60.
Niniejszy dekret wchodzi w życie w chwili jego ogłoszenia w Dzienniku Praw Królestwa.


/-/ Carlos III , El Rey

[Norbert de Catalan]

[Dz. Urz. Fed. 2020 poz. 10] Tekst oryginalny

Dekret Królewski
o postępowaniach przed Sądem Królewskim
Walencja, dnia 2. miesiąca września roku 2016.
Rozdział I
Przepisy ogólne

Art. 1.
Przepisy niniejszego dekretu określają zasady postępowania przed Sądem Królewskim, zwanym dalej Sądem.

Art. 2.
Niniejszy dekret skuteczny jest w sprawach karnych, cywilnych, oraz w sprawach o zbadanie zgodności aktów prawnych, wykładnię przepisów i rozstrzygnięcie sporów kompetencyjnych pomiędzy organami Królestwa Skarlandu.

Art. 3.
Postępowanie przed Sądem jest jednoinstancyjne.


Rozdział II
Postępowanie karne i cywilne

Art. 3.
1. Stronami w postępowaniu karnym są oskarżyciel i oskarżony.
2. Stronami w postępowaniu cywilnym są powód i pozwany.
3. Oskarżony oraz strony w postępowaniu cywilnym mogą powołać pełnomocników procesowych.

Art. 4.
Oskarżycielem może być każdy obywatel Królestwa Skarlandu posiadający pełnię praw publicznych.

Art. 5.
1. Postępowanie karne rozpoczyna się od wniesienia do Sądu przez oskarżyciela aktu oskarżenia.
2. Postępowanie cywilne rozpoczyna się od wniesienia do Sądu przez powoda pozwu.

Art. 6.
1. Po wniesieniu aktu oskarżenia lub pozwu Sąd w terminie 7 dni wydaje postanowienie o wszczęciu lub odmowie wszczęcia postępowania, które uzasadnia lub wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych we wniosku, które konkretnie wskazuje, pod rygorem zwrotu wniosku.
2. W przypadku wydania postanowienia o wszczęciu postępowania Sąd może odstąpić od uzasadnienia.
3. Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przysługuje wnioskodawcy zażalenie do Króla w terminie 7 dni od wydania postanowienia.

Art. 7.
Akt oskarżenia powinien zawierać:
a. imię i nazwisko oskarżonego,
b. treść oskarżenia z uwzględnieniem naruszonych przepisów,
c. uzasadnienie,
d. materiał dowodowy,
e. wymiar kary lub środek karny, o który wnioskuje oskarżyciel.

Art. 8.
Pozew powinien zawierać:
a. imię i nazwisko pozwanego,
b. treść żądania,
c. uzasadnienie,
d. materiał dowodowy, jeśli jest istotny w sprawie.

Art. 9.
1. Po wszczęciu postępowania Sąd oddaje głos oskarżonemu lub pozwanemu lub ich pełnomocnikom procesowym, który może w ciągu 48 godzin odpowiedzieć na akt oskarżenia lub pozew lub zrzec się tego uprawnienia.
2. Po odpowiedzi oskarżonego lub pozwanego lub ich pełnomocników procesowych lub w przypadku rezygnacji z udzielenia odpowiedzi lub po upływie wyznaczonego terminu Sąd udziela głosu oskarżycielowi lub powodowi lub jego pełnomocnikowi procesowemu. Oskarżyciel lub powód lub jego pełnomocnik procesowy może udzielić odpowiedzi w ciągu 48 godzin od udzielenia głosu lub zrzec się tego uprawienia.
3. W przypadku odpowiedzi oskarżyciela lub powoda lub jego pełnomocnika procesowego Sąd ponownie udziela głosu oskarżonemu lub powodowi lub ich pełnomocnikom procesowym, który może w ciągu 48 godzin udzielić odpowiedzi lub zrzec się tego uprawnienia.

Art. 10.
1. Po udzieleniu ostatniej odpowiedzi strony mogą składać wnioski dowodowe lub o powołanie świadków.
2. Sąd może przychylić się od wniosku lub go odrzucić.
3. W przypadku zgody Sądu strona przedstawia dowód w ciągu 24 godzin a świadkowie stawiają się w wyznaczonej przez Sąd kolejności w ciągu 48 godzin od wezwania.

Art. 11.
1. Pytania świadkom mogą zadawać strony i Sąd.
2. Pierwsza pytania zadaje strona, która wnioskowała o powołanie świadka, następnie strona przeciwna.
3. Po pytaniach strony przeciwnej Sąd na wniosek strony, która wnioskowała o powołanie świadka może ponownie udzielić zgody stronie wnioskującej na zadanie kolejnych pytań.
4. Jeśli Sąd wydał zgodę opisaną w ust. 3, to strona przeciwna może złożyć wniosek o zgodę na zadanie dodatkowych pytań, której to zgody Sąd musi udzielić.

Art. 12.
1. Po wystąpieniach stron i wnioskach dowodowych lub o powołanie świadków Sąd zamyka przewód sądowy i udziela głosu oskarżycielowi lub powodowi lub jego pełnomocnikowi, który w ciągu 48 godzin wygłasza mowę końcową lub rezygnuje z tego uprawienia.
2. Po wystąpieniu oskarżyciela lub powoda lub jego pełnomocnika lub po rezygnacji z wystąpienia lub po upływie wyznaczonego terminu Sąd udziela głosu oskarżonemu lub pozwanemu lub ich pełnomocnikom, który w ciągu 48 godzin wygłasza mowę końcową lub rezygnuje z tego uprawienia.

Art. 13.
Wszelkie wątpliwości wynikłe w toku postępowania Sąd rozstrzyga na korzyść oskarżonego lub pozwanego.

Art. 14.
Po wysłuchaniu głosów stron Sąd wydaje wyrok w ciągu 7 dni.

Art. 15.
Podczas trwania postępowania mogą wypowiadać się tylko osoby, które otrzymają zezwolenie Sądu; pozostałe wypowiedzi są niezwłocznie usuwane z gmachu sądu i przenoszone do archiwum.


Rozdział III
Postępowanie w sprawach o zbadanie zgodności aktów prawnych, wykładnię przepisów i rozstrzygnięcie sporów kompetencyjnych pomiędzy organami Królestwa Skarlandu

Art. 16.
Po wpłynięciu wniosku o zbadanie zgodności aktów prawnych lub wykładnię przepisów lub rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy organami Królestwa Skarlandu Sąd w terminie 7 dni wydaje postanowienie o wszczęciu lub odmowie wszczęcia postępowania, które uzasadnia lub wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych we wniosku, które konkretnie wskazuje, pod rygorem zwrotu wniosku.
2. W przypadku wydania postanowienia o wszczęciu postępowania Sąd może odstąpić od uzasadnienia.
3. Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przysługuje wnioskodawcy zażalenie do Króla w terminie 7 dni od wydania postanowienia.

Art. 17.
Wzór wniosku, o którym mowa w art. 16 ustali Przewodniczący Sądu Królewskiego w drodze zarządzenia.

Art. 18.
1. Po wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 16, Sąd może udzielić głosu wnioskodawcy, o ile poprosi on o to Sąd lub każdej osobie zainteresowanej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 składa się w terminie do 48 godzin od wydania przez Sąd postanowienia o wszczęciu postępowania.

Art. 19.
Sąd wydaje wyrok w ciągu 10 dni.


Rozdział IV
Przepisy końcowe

Art. 20.
Niniejszy dekret wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia go w Dzienniku Praw Królestwa.

/-/ Carlos III , El Rey