Zamek Książęcy w Braczu

[Bruno Petrowicz Catalan]

Zamek Petrowiczów Catalanów
BRACZ



Zamczysko wzniesione w latach 1598 - 1615 na wyniosłej skale. Zamek góruje nad miasteczkiem Bracz. W roku 1760 zamek stał się własnością Petrowiczów i po gruntownym remoncie stał się siedziba tego rodu. Obecnie należy do księcia Bruno Petrowicza Catalana.

[Bruno Petrowicz Catalan]

Historia Rodu Petrowiczów Catalanów

Stary Ród Rycerski. Pierwsza wzmianka o tej rodzinie pochodzi z roku 1460 i dotyczy Niko de Petrowicze, rycerza księcia Stanisława, który przywilejem książęcym otrzymał wieś Petrowicze i prawo wystawienia grudka. Wnuk jego Petrus Petrowicz przebudował rodową rezydencję na murowany dwór obronny. Petrowicze zawsze służyli orężnie najpierw książętom a później królom Agurii, za co byli sowicie nagradzani. Wielu piastowało różne urzędy, niekiedy dosyć znaczące. Niestety zaraza z roku 1806 nie oszczędziła Petrowiczów, wymarli niemal wszyscy przedstawiciele tej rodziny, ocalał jedynie Teodor Petrowicz, który po stracie ojca i stryja objął rodzinne dobra. Wyludnienie kraju po przejściu zarazy było ogromne, podjął więc aktywny udział w odbudowie kraju i struktur armii. Za zasługi położone dla Agurii otrzymał od króla Stefana I tytuł książęcy. Syn jego Marko został kasztelanem czerniowskim. Dzięki swym staraniom i umiejętnemu prowadzeniu majątku powiększył dobra rodowe i rozbudował stary dwór rodowy, czyniąc z niego jedną z najpiękniejszych rezydencji w kraju. Ożenił się z siostrą króla Stefana I, Marią.

Synem Marko i Marii książąt Petrowiczów był Gryhory. Odebrał on staranne wykształcenie tak cywilne jak i wojskowe. Po bezpotomnej śmierci króla Stefana zasiadł na tronie Agurii jako Gryhory I. Pojął za żonę Annę z Lisieckich. Z tego związku było dwóch synów: Piotr Konstanty i Mikołaj oraz córka Zofia, która wyszła za księcia Maksymiliana Horocha. Gryhory I jako władca Agurii został przyjęty przez Norberta I króla seniora Królestwa Skarlandu do Królewskiego Rodu Catalan, co dało początek nowej gałęzi rodu Catalanów.

Drugi syn Gryhorego I, książę Mikołaj Petrowicz Catalan zginął z rąk zamachowca, natomiast pierworodny Piotr Konstanty zasiadł po swym ojcu na tronie Agurii. Jego małżonką była księżna Maram Petrowicz Catalan. Z tego małżeństwa było trzech synów: Aleksander, Albert i Dorian. Najmłodszy z nich był kapłanem Kościoła Aguriańskiego i Biskupem Suszyńckim. Drugi, książę Albert zmarł bezpotomnie, zaś najstarszy Aleksander po abdykacji ojca zasiadł na tronie Królestwa Agurii. Pojął za żonę Darię Konstancję i miał dwóch synów: Gryhorego Piotra i Brunona. Starszy objął koronę po ojcu, przybierając imię Gryhorego II, zaś młodszy Bruno opuścił Agurię i osiadł w Królestwie Santery zakładając odrębną linie rodu Petrowiczów. Gryhory II po abdykacji i upadku Królestwa Agurii został władca Wielkiego Księstwa Otyrii. Jego jedyna córka Anna wyszła za króla Kristofa, władcę Królestwa Santery. Tuż po połączeniu rodów Uhryckich i Petrowiczów przez to małżeństwo, Gryhory II Piotr podpisał akt inkorporacji księstwa do Królestwa Santery, zastrzegając dla siebie tytuł księcia otyrskiego.

Po śmierci Gryhorego II ostatnim przedstawicielem rodu został jego brat, książę Bruno Petrowicz Catalan. Jednak wbrew prawu dziedziczenia władztwo nad Księstwem Otyrii przejął król Santery, uznając je za wiano wniesione przez księżnę Annę do rodu Uhryckich. Oburzony tym książę Bruno opuścił Królestwo Santery i długo tułał się po świecie. Po śmierci ostatniego z Uhryckich i rozpadzie Królestwa Santery, książę Bruno powrócił do Agurii, której ziemie zgodnie ze wskazaniem w akcie abdykacji Gryhorego II, weszły w skład Królestwa Skarlandu. Niebawem dzięki życzliwości i wsparciu króla Norberta I otrzymał namiestnictwo nad Koroną Królestwa Agurii i odzyskał przynależne mu Księstwo Otyrii jako dobra rodu Petrowiczów Catalanów.

[Bruno Petrowicz Catalan]